bir eskiz kağıdıydı belki
kara kalemle çizilmiş yüzün
haleni unutmuşlarsa demek ki
-biz çok oluruz
sonsuz oluruz biz
sen tek ve sonlu
ben tek ve sonlu-
bir trenimiz eksikti
artık dumanı bile yok
kederimizi derinleştirecek
kondüktör kalemini unutsa da
gitmese tren
araba dumanlarına boğulmuş yüzün
kuş kanadındaydı belki
sararmış kağıtlarındaki resimlerin
yüzü buruş buruş
kalbi kara-beyaz
kar yağsa dumanlar üstüne
tüketse aramızdaki soğukluğu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder