Normal mi?

İnsan neden kendini hep zor duruma sokmaya çalışır? 
Kafasını karıştırmak 
kendini hep aşağı çekmeye uğraşır. 


Bazen bazı şeyler 
göründüğü anlama gelmiyor azizim. 


Kendimizi gerçekleştirmek uğruna 
kendimizi daha çıkılmaz durumlara sokarız. 
Birine doğru düzgün 
senden hoşlanıyorum diyemiyoruz 
seninle konuşmak beni mutlu ediyor diyemiyoruz.

Kendimize hep sınırlar çekmişiz 
kendimize hep olmayacak şeyler söyleyip 
kendi cümlelerimizin kölesi olmuşuz.

Belli ki

-Bazen birlikte olup susmaktır
Yada ayrıyken sürekli konuşmak-

İçim acıyor beklemekten
Korkaklık tam bana göre
Saçma değil midir
Karşıdakinin anlamasını beklemek
Beklemek can sıkıyor

Pis bir romantiğim belki
Belli ki bunu da çok abartıyorlar
Yan yana olmak yeterince romantik değil mi
İlla başka şey mi gerekli
Mesela içimde 
“Senden birşeyler peydah oldu” demek
Yetmiyor mu romantik olmaya

-Geçiniz efendim geçiniz
Takılmışız işleve 
İşimiz zor-

Zaman dar 
Bu kadar dar zamana ne sığdırabiliriz
Ya da sen ister misin bir şeyler sığdırmak
Tabi canım benimle birlikte
Yani senle ben birlikte
Sarılıp uyusam
Hem bak uykum da kaçmaz artık

-zor susmak belki
Belli ki salaklık
Tabi ki salağım-