gece saçlı

yolumuz ayrı biliyorum

yarattığın bir hayal

bir hayalle nasıl baş edilir ki

rakı bardağında balık

çok güzel bir kaç göz yaşı eşliğinde düşünmek

ikinci dublede etrafta dolanan 

eskiz kağıdına çizilmiş silik portreler

acı bir gülümseme oturur dudakların kenarına

gözlerden akan yaşlar kendi başına

dudağa oturan acı gülümseme kendi başına

eller havada döner müziğin ritmine uymadan

yangın çıktı bende

darmadağın bir iskelet

kapanan bir zarf

adressiz postalanır

hiçbir zaman gitmeyecek yerine

tedavülden kalkmış dört pul sarı zarfın üstünde

kurşun kalemle yazılmış

dökülen yaşlarla yıpranan saman kağıdı

zamansızlığa gönderilen bir mektup

kaldırım taşlarını sayıyor gökyüzünün siyahlığına aldırmadan

çizgilere basmadan yürümekle meşgul etme çabasında

kimsesiz bir yarıştı içinde bulunduğu

güneş yakmıyordu artık buzun dondurmadığı  gibi

hissizlik nasıl bir boşluk

herhangi bir dile tercümesi yapılabilir mi

anlatılabilir mi bilinen dillerde

nerede olduğunu biliyorum

gittiğin her yolun nereye çıkacağını 

hangi köşede beklesem

gece saçlı...

vehamet

dilimin ucuna gelipte  söyleyemediklerim
ellerini tutarken  gözlerine bakarken
utancımdan hep içimde biriktirdiklerim
ne güzel demiş şair


"halbuki  aşk, başka ne olsundu ki hayatın mazereti
demedim dilimin ucuna gelen her ne ise
vay ki gençtim"


velev ki gencim hala 
söyleyemediklerim diz boyu
kapanırken kepenkleri dükkanların
seslerinde kepenklerin dağılıyor sessizliğim


saçlarını okşamak
berberliğe aşık olan çırağın dükkanı açma sevinci gibi
acemi fakat öğrenecek o denli seviyor ki mesleğini yada mesleği olacak mesleği


sandığını açabilecek misin bana
sandığın gibi değil bu 
her ne saklıyorsan içinde
dökecek misin


ben hala utanıyorum 
ne zaman geçer ve her geçen içimden
sana yol olur
bilmiyorum...


"ben rehnedilmiş yelkovan gibi
hani akrebi seven ama yüreği takvim yokuşlarında"