12 Aralık 2010 Pazar

bilemedim ki

Böyle başlıyordu saçmalama seansları. Okkalı bir küfür salıyorum, ardından bereme sığınıp yol alıyorum güzel sıcak evime. doldurup çayımı yaktıktan sonra sigaramı değme gitsin. az önce ne olmuştu unutmuştum bile. hal bu ki unutmam demiştim hem kendimi hemde seni kandırmışım napayım böyleyim işte.
    susup dinliyordum katılmıyordum oysa ki söylediklerine aşağı tükürsem sakal yukarı tükürsem sakal -bende öyle bir sakal var ki- hep merak ediyordum sonuç ne olacak diye baktım ki boşmuş hemde bomboş bi s..tir çektim. -içimden ama- sensiz hayal kuramazdım sanırdım ne gafilmişim arkadaş bende.
yoldan geçerken etrafta ki kaldırım taşlarını sayardım dalar giderdim kaldırımsız yolda yürümek işkence gibi gelirdi. köye gidince kaldırım olmadan da yol yürümek zevkliymiş.anlayacagınız denemeden bilemezsiniz.

Hiç yorum yok: